محرومیت پنج ساله شیوا ارسطویی از انتشار آثارش

خبرگزاری هرانا - شیوا ارسطویی، نویسنده و مترجم ایرانی می‌گوید مسئولان وزارت ارشاد از سال ١٣٨۶ تاکنون برای هیچ یک از آثارش مجوز انتشار صادر نکرده‌اند.

بنا به گزارش ایلنا، امروز سه‌شنبه ۱۹ دی‌ ماه، شیوا ارسطویی گفت: "تجدید چاپ کتاب «من دختر نیستم» در سال ١٣٨۶، آخرین اثری از من بوده که تا امروز اجازه‌ انتشار به آن داده‌اند و بعد از آن، دیگر این شانس را نداشتم که آثارم منتشر شوند."

وی افزود: "رمان‌های "برای بوسه‌ای در بوداپست" و "خوف" دو اثری هستند که در دهه‌ ٨٠ به ناشر سپرده شده‌اند، اما هنوز هیچ جوابی از سوی وزارت ارشاد مبنی بر وضعیت انتشار آن‌ها داده نشده است."

ارسطویی با بیان این‌که مجموعه داستان "شاید زنی شبیه به من" هم از سال گذشته همین وضعیت را پیدا کرده است، تأکید کرد: "مسئولان وزارت ارشاد درباره‌ این کتاب اظهارنظری نکرده‌اند."

این نویسنده گفت: "اگر بخشی از یک کتاب از نظر مسئولان ارشاد مشکل‌دار است، به من بگویند مشکل این کتاب‌ها چیست تا آن‌ها را بر طرف کنم و آثارم چاپ شوند."

ارسطویی افزود وقت و انرژی زیادی را صرف نوشتن این آثار کرده‌ است و دلیل این رفتار‌ها را نمی‌داند چیست. وی گفت: "این برخورد‌ها انسانی نیست."

چند سال پیش نیز به دلیل عدم دریافت مجوز از سوی مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رمان "افیون"، یکی از آثار این نویسنده در کشور آلمان منتشر شد.

خبرگزاری ایسنا، دی ماه ١٣٨٣ به نقل از ارسطویی نوشت، این رمان، رمانی نو بود که پس از ١٠ ماه ماندن در وزارت ارشاد و در انتظار مجوز گرفتن، اجازه انتشار نیافت.

وی گفت: مسئولان وزارت ارشاد درباره علت منتشر نشدن "افیون" توضیحی ندادند تا بدانم اشکال از کجاست.

به گفته وی مسئولان تنها گفته‌اند این رمان» غیر قابل چاپ است.

در چند سال اخیر، مسئولان اداره کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دلایل گوناگون یا اجازه انتشار بسیاری از کتاب‌ها در موضوعات مختلف را صادر نکردند و یا بسیاری از آثار را با سانسور و ایرادات فراوان مواجه کردند. همچنین در سال‌های اخیر مجوز نشر برخی آثار را نیز که قبلاً صادر شده بود، باطل کرده‌اند.

آذرماه گذشته بیش از یک‌صد تن از نویسندگان، شاعران و مترجمان ایرانی با انتشار متنی خواهان لغو فوری مجوز انتشار کتاب از سوی وزارت ارشاد و کلیه‌ مقررات و قوانین مربوط به آن شدند.

آن‌ها با اعلام این‌که نویسندگان باید بتوانند آزادانه بیندیشند و حاصل اندیشه و هنر خود را آزادانه عرضه کنند تأکید کردند: حق مردم است که فارغ از هرگونه سانسور و فشار حکومتی به آثار ادب، هنری و اطلاعات دسترسی پیدا کنند و خود به داوری و نقد بپردازند.