کاهش سن روسپی گری به 10 سال
کارشناس رژیم: سن روسپیگری به 10 سال رسيده است.
وي با تاكيد بر اينكه عنصر مشكل اقتصادي در بروز معضل رشد روسپي گري در هرجامعه اي از اركان اصلي محسوب مي شود، گفت: وقتي عنوان مي شود كه كاهش سن روسپيگري در كشور داريم و اين اعلام از سوي مديركل امور آسيب ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي كشور است، نشان از يك زنگ خطراست، زنگ خطري كه در ابتدا براي مسئولان نواخته مي شود.
کنار خيابان ايستاده، با صورتي غرق در رنگ هايي براق، رنگ هايي كه صورت غم زده اش را شاد نشان ميدهد .شادي اي كاذب كه ماه ها و سال هاست همراه او است. رنگ هايي كه وقتي بر صورتش مي كشد، بغض در گلويش مي نشيند، بغضي هر روزه كه رهايش نمي كند. بغضي كه هر بار او را ياد حرف مادر بزرگ مي اندازد كه مي گفت: «دست به سرخاب مادرت نزن، روزي كه عروس شدي، روزي كه آن لباس سپيد را بر تن كردي، سرخاب بزن تا زيباترين عروس دنيا شوي در چشمان مردي كه مرد زندگيت خواهد بود، تكيه گاهي براي هميشه زندگيت»
اين روزها هر بار كه سرخاب مي زند، بغض مي كند به ياد روز عروسي كه لباس عروس را كه پوشيد مادر بزرگ ماه ها بود كه نفس زندگيش خاموش شده بود و او را ميان آن تورهاي سفيد كه مي گفتند سفيد بخت مي شوي و سياه بخت شد نديد، همان بهترشد كه نديد...تنها يكسال بعد همسر معتادش آنقدر مواد مخدر كشيد كه مرد، مرگي كه حتي تولد فرزندش را كه سه روز بعد ازمرگ او به دنيا آمد نديد...او ماند و تنهايي. نه مادري، نه پدري، او ماند و دنيايي پر از تنهايي و گريه هاي بي امان كودكش كه مي گريست از گرسنگي ...
با گامهاي لرزان، با بغض كنار خيابان ايستاد، تمام فكرش پيش فرزندش بود و بختي كه سياه بود، آنقدر سياه كه جز بغض مرگ تمام آرزوهايش هيچ نداشت ...
کارشناس رژیم: سن روسپیگری به 10 سال رسيده است.
وي با تاكيد بر اينكه عنصر مشكل اقتصادي در بروز معضل رشد روسپي گري در هرجامعه اي از اركان اصلي محسوب مي شود، گفت: وقتي عنوان مي شود كه كاهش سن روسپيگري در كشور داريم و اين اعلام از سوي مديركل امور آسيب ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي كشور است، نشان از يك زنگ خطراست، زنگ خطري كه در ابتدا براي مسئولان نواخته مي شود.
کنار خيابان ايستاده، با صورتي غرق در رنگ هايي براق، رنگ هايي كه صورت غم زده اش را شاد نشان ميدهد .شادي اي كاذب كه ماه ها و سال هاست همراه او است. رنگ هايي كه وقتي بر صورتش مي كشد، بغض در گلويش مي نشيند، بغضي هر روزه كه رهايش نمي كند. بغضي كه هر بار او را ياد حرف مادر بزرگ مي اندازد كه مي گفت: «دست به سرخاب مادرت نزن، روزي كه عروس شدي، روزي كه آن لباس سپيد را بر تن كردي، سرخاب بزن تا زيباترين عروس دنيا شوي در چشمان مردي كه مرد زندگيت خواهد بود، تكيه گاهي براي هميشه زندگيت»
اين روزها هر بار كه سرخاب مي زند، بغض مي كند به ياد روز عروسي كه لباس عروس را كه پوشيد مادر بزرگ ماه ها بود كه نفس زندگيش خاموش شده بود و او را ميان آن تورهاي سفيد كه مي گفتند سفيد بخت مي شوي و سياه بخت شد نديد، همان بهترشد كه نديد...تنها يكسال بعد همسر معتادش آنقدر مواد مخدر كشيد كه مرد، مرگي كه حتي تولد فرزندش را كه سه روز بعد ازمرگ او به دنيا آمد نديد...او ماند و تنهايي. نه مادري، نه پدري، او ماند و دنيايي پر از تنهايي و گريه هاي بي امان كودكش كه مي گريست از گرسنگي ...
با گامهاي لرزان، با بغض كنار خيابان ايستاد، تمام فكرش پيش فرزندش بود و بختي كه سياه بود، آنقدر سياه كه جز بغض مرگ تمام آرزوهايش هيچ نداشت ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر