هم میهنان مهربان
همانطور که می دانید در ششم بهمن ماه، هم میهن فسایی ما(کهن زاهدانی) که جانباز زمان جنگ نیز بوده و در شرایط بسیار سختی با خانواده اش در باغ کارگری می کرده است، در فضای اختناق آلود ایران، فریاد درد و ستمش را در نماز جمعه بلند نمود و جان دردمند و بی دفاعش را به آتش قهر سوزاند.
در این میان آیا تنها عکس العمل ما اینست که بگوییم راحت شد؟ و یا درباره صحت این خبر شک کنیم؟
آیا ما نیز در انتظار سوختن و آسوده شدن هستیم؟
آیا وظیفه ی ما که در ایران هستیم و یا در فسا و در استان فارس زندگی می کنیم این نیست که در مورد این عزیز جانباز و وضعیت خودش و خانواده اش تحقیق و جستجو کنیم و درباره این واقعه بزرگ و تلخ اطلاع رسانی کنیم تا کسیکه جانش را فدای بیداری مردمان میهنش کرده در سکوت خبری فراموش نشود؟
همانطور که می دانید در ششم بهمن ماه، هم میهن فسایی ما(کهن زاهدانی) که جانباز زمان جنگ نیز بوده و در شرایط بسیار سختی با خانواده اش در باغ کارگری می کرده است، در فضای اختناق آلود ایران، فریاد درد و ستمش را در نماز جمعه بلند نمود و جان دردمند و بی دفاعش را به آتش قهر سوزاند.
در این میان آیا تنها عکس العمل ما اینست که بگوییم راحت شد؟ و یا درباره صحت این خبر شک کنیم؟
آیا ما نیز در انتظار سوختن و آسوده شدن هستیم؟
آیا وظیفه ی ما که در ایران هستیم و یا در فسا و در استان فارس زندگی می کنیم این نیست که در مورد این عزیز جانباز و وضعیت خودش و خانواده اش تحقیق و جستجو کنیم و درباره این واقعه بزرگ و تلخ اطلاع رسانی کنیم تا کسیکه جانش را فدای بیداری مردمان میهنش کرده در سکوت خبری فراموش نشود؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر