تنها کسانی که آنروز‌ها در سالن ۱۲ بودند می‌توانند درک کنند درد کشیدن و مرگ همبندی از سرطان و بی‌خیالی محض مسئولین چه درد و خاطره جان کاهی بر روح و روان انسان باقی می‌گذارد.
از تابستان 89 وضعيت جسمیمحسن رو به وخامت نهاد و پزشکان تنها راه درمان او را شيمی درمانی تجويز کردند، اما به دستور مستقيم دژخيم جعفری دولت آبادی از درمان او جلوگيری شد.
در آخرين روزها که محسن بر اثر وخامت شديد حالش به بيمارستان منتقل شد، محدوديتها و فشارهای دوران اسارتش را بيشتر کردند و چند مأمور و دژخيم وزارت اطلاعات شبانه روزی او را تحت نظر داشتند. از ملاقات بستگانش جلوگيری کردند تا او را در آخرين لحظات حياتش هم تحت شديدترين فشارها قرار دهند.
پايداری محسن دگمه چی در برابر فشارهای زندان و در رويارويی با بيماری، الگويی انگيزنده برای سايرين شد. زندانيان سياسی از او درس بيان حق، و ايستادن و پايدار ماندن گرفتند
محسن جلوی چشم تک تک ما درد کشید و آب شد، اما مقاومت کرد.
ننگ ونفرین بر انسان ستیزان جهموری افتضاح اسلامی که اینچنین قصاوت بر همنوع خود دارند هیج موجودی اینطور نیست.
روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد و مهربانی دست زیبایش را ب ما نشان خواهد داد.....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر