خبرگزاری هرانا - ۴ تن از نوکیشان مسیحی در شعبه ۲ دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان
اهواز و به ریاست قاضی "سید محمد باقر موسوی" هر کدام به یکسال حبس تعزیزی و مجموعا
چهار سال حبس تعزیری محکوم شدند.
بنا به گزارش محبت نیوز ، نخستین دادگاه رسمی ۴ تن
از نوکیشان مسیحی در روز دوشنبه مورخ ۲۴ مهر ماه ۱۳۹۱ برابر با در محل شعبه ۲
دادگاه انقلاب اسلامی دادگستری شهرستان اهواز و به ریاست قاضی "سید محمد باقر
موسوی" برگزار شد.
این چهار نفر که در روز جمعه مورخ دوم دی ماه ۱۳۹۰
توسط ماموران امنیتی بازداشت شدند عبارتند از: فرهاد سبکروح کشیش کلیسای جماعت
ربانی اهواز، و همسر ایشان شهناز جیزان و دو تن دیگر از خادمین کلیسای اهواز
بنامهای ناصر ضامن دزفولی و داود علیجانی ملقب به (دیوید) میباشند.
در اولین روز از جلسه دادگاه، قاضی موسوی هریک از
متهمان (کشیش فرهاد سبکروح، خانم شهناز جیزان، داود علیجانی، ناصر ضامن دزفولی) را
به استناد به ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی مجرم دانسته و هر کدام این افراد را به
یکسال حبس تعزیزی و مجموعن چهار سال حبس محکوم کرد.
دادگاه انقلاب اتهام این چهار تن از اعضا کلیسای
جماعت ربانی اهواز را، گرایش به آئین مسیحیت، دعوت از افراد مسلمان به تغییر دین، و
همچنین فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق ترویج مسیحیت تبشیری دانست.
در ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی عنوان شده است که:
هر کس علیه نظام جمهوری اسلامی ایران یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام به
هر نحو فعالیت تبلیغی نماید به حبس از سه ماه تا یکسال محکوم خواهد شد.
همچنین در دادنامه دو صفحه ایی ابلاغ شده از سوی
دادگاه نیز آمده که اموال مکشوفه که به گفته دادگاه از آن بعنوان وسایل ارتکاب جرم
نام برده شده ضبط گردد.
لازم به ذکر است که در حین بازداشت و پس از آن
تفتیش و بازرسی که از خانههای این نوکیشان مسیحی صورت گرفته ماموران امنیتی و لباس
شخصی برخی از وسایل شخصی از جمله کامپیوتر، کتب، تلفن موبایل، دی وی دی و همچنین
چند دستگاه کامپیوتر و تجهیزات صوتی و ارگ متعلق به کلیسا را نیز ضبط و به همراه
خود بردند.
همچنین گفته میشود این حکم در مرحله بدوی صادر شده
و در صورت اعتراض متهمان، دادگاه تجدید نظر میتواند به این پرونده مجددا رسیدگی
کرده و حکم قطعی را صادر نماید.
اولین جلسه دادگاهی کشیش و اعضا کلیسای جماعت ربانی
اهواز که صرفا بخاطر ایمان و باورهای مسیحی آنان بوده در حالی برگزار شده است که در
هفته گذشته نیز اولین دادگاه رسیدگی به پرونده ۵ تن از نوکیشان مسیحی در شیراز نیز
برگزار گردید.
کشیش فرهاد سبکروح پس از آزادی موقت از زندان و بنا
بر نظر مسئولان امنیتی اجازه برگزاری هرگونه جلسات کلیسایی و یا ملاقات با سایر
مسیحیان اهواز را نداشته و همچنین به ایشان گفته شده که میبایست شهر محل سکونت خود
(اهواز) را ترک نماید. نامبرده علیرغم خواسته خود و خانواده از آن پس در تهران به
نوعی در تبعید بسر میبرد. و به عنوان یک کشیش رسمی حق هیچگونه فعالیت کلیسایی و
خدمات روحانی را ندارد.
در آستانه عید سال نو و کریسمس، در ساعت ۱۱ صبح روز
جمعه دوم دی ماه ۱۳۹۰ ماموران امنیتی در اقدامی از قبل سازماندهی شده با یورش
گسترده به کلیسای جماعت ربانی اهواز کلیه اعضا و افراد شرکت کننده در مراسم هفتگی
کلیسا را بازداشت و با دو دستگاه اتوبوس به مکان نامعلومی منتقل کردند.
بر اساس گزارشات نیروهای امنیتی به هنگام یورش به
داخل کلیسا صورتهای خود را پوشانده بودند و حتی بچههای کوچک کانون شادی که به شدت
وحشت کرده بودند را نیز با خود بردند که این موضوع آسیب جدی به روحیه این کودکان
وارد کرد.
کلیه بازداشت شدگان در مراسم پس از تهدید و بازجویی
و ثبت مشخصات و آدرس آنان پس از ساعاتی آزاد شدند. که در این بین کشیش کلیسا بهمراه
همسر و دو تن دیگر از خادمین کلیسا جهت بازجوییهای بیشتر به بازداشتگاه منتقل
شدند.
خانم شهناز جیزان همسر کشیش فرهاد سبکروح و از
خادمین کلیسای جماعت ربانی، روز یکشنبه مورخ ۱۱ دی ماه ۱۳۹۰ برابر با اولین روز از
سال نو میلادی ۲۰۱۲ پس از ۱۰ روز بازداشت با سپردن وثیقه بطور موقت آزاد شد.
علیرغم اینکه وزارت اطلاعات از رهبران کلیساهای
جماعت ربانی در داخل ایران خواسته بود تا در خصوص آزادی کشیش فرهاد سبکروح اقدامی
نکنند. با اینحال ایشان بهمراه دو تن دیگر از خادمین ناصر ضامن دزفولی و داود
علیجانی در تاریخ ۲ اسفند ماه ۱۳۹۰ پس از تحمل ۲ ماه بازداشت و بلاتکلیفی با سپردن
وثیقه (سند منزل به ارزش ۲۰۰ میلیون تومان) بطور موقت از زندان آزاد شدند.
کلیسای رسمی خانگی اهواز که از آن به عنوان کلیسای
جماعت ربانی اهواز نام برده میشود گفته میشود تحت نظارت مقامات امنیتی جمهوری
اسلامی بوده و مسئولان نیز در شفافیت از تمامی برنامهها و فعالیتهای آن آگاهی
داشتهاند، برخی منابع آگاه اظهار داشتند: از دلایل ورود ماموران امنیتی و برهم زدن
مراسم جشن کلیسایی آن روز و همچنین بازداشت گسترده اعضا و شرکت کنندگان کلیسا، ممکن
است بدلیل عدم توجه به تذکرات و دستورات وزارت اطلاعات به مسئولان آن کلیسا بوده
باشد.
بر اساس گزارشات منتشره از وضعیت کلیساهای ایران
گفته میشود که هم اکنون پرونده کلیساهای رسمی و ساختمانی در ایران از وزارت
اطلاعات گرفته شده و به اطلاعات سپاه منتقل شده است. وزارت اطلاعات نیز با کنترل
شدید بر کلیساهای ساختمانی مبنی بر نظارت بر افراد و اعضا آن و همچنین احضار شبانان
و رهبران کلیسایی بطور ماهانه دستورالعملهایی را به آنان ارائه میکنند که رهبران
کلیسا ملزم به اجرای آنان هستند. با این حال تاکنون برخی از جلسات ویژه مسیحیان
فارسی زبان و یا کلیساهایی که فارسی زبانان در آنجا حضور گسترده داشتهاند بدستور
مقامات امنیتی اطلاعات سپاه درهای آن به روی ایمانداران مسیحی بسته شد.
اصل ۱۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی به صراحت بیان
میکند که ایرانیان مسیحی، زرتشتی و کلیمی تنها اقلیتهای دینی شناخته میشوند که
در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر
طبق آیین خود عمل میکنند.
گفتنی است آزار و اذیت و اعمال تبعیض علیه
اقلیتهای مذهبی در سه دهه گذشته همواره یکی از موارد عمده نقض حقوق بشر توسط
حاکمیت بوده است.
بررسی موارد
حقوقی نقض شده در این گزارش:
اصل ۲۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی:
تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ کس را نمی توان به صرف داشتن عقیده ای مورد
تعرض و مواخذه قرار داد.
بند ۱ ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی
و سیاسی: هیچکس را نمی توان بمناسبت عقایدش مورد مزاحمت اخافه قرار داد.
بند ۲ ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی
و سیاسی: هر کس حق آزادی بیان دارد. این حق شامل آزادی تفحص و تحصیل و
اشاعه اطلاعات و افکار از هر قبیل بدون توجه به سر حدات خواه شفاهاً یا بصورت نوشته
یا چاپ یا بصورت هنری یا به هر وسیله دیگر به انتخاب خود می باشد.
ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر شخصی حق دارد از آزادی اندیشه، وجدان و دین بهرهمند شود: این حق مستلزم آزادی
تغییر دین یا اعتقاد و همچنین آزادی اظهار دین یا اعتقاد، در قالب آموزش دینی،
عبادتها و اجرای آیینها و مراسم دینی به تنهایی یا به صورت جمعی، به طور خصوصی یا
عمومی است.
بند ۱ ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی
و سیاسی: هر کس حق آزادی فکر، وجدان و مذهب دارد. این حق شامل آزادی داشتن
یا قبول یک مذهب یا معتقدات به انتخاب خود، همچنین آزادی ابراز مذهب یا معتقدات
خود، خواه بطور فردی یا جمعی، خواه به طورعلنی یا در خفا در عبادات و اجرای آداب و
اعمال و تعلیمات مذهبی می باشد.
بند ۱ ماده ۱ اعلامیه مربوط به اشخاص متعلق
به اقلیتهای ملی یا قومی، دینی و زبانی: از موجودیت و هویت ملی، قومی،
فرهنگی، دینی و زبانی اقلیتها در سرزمینهای خود حمایت و ایجاد شرایط را برای
ارتقای این هویت تشویق شود.
بند ۱ و ۲ ماده ۲ اعلامیه مربوط به اشخاص
متعلق به اقلیتهای ملی یا قومی، دینی و زبانی: اشخاص متعلق به اقلیتها
حق دارند در نهان و به طور علنی، آزادانه و بدون مداخله و یا هر شکل از تبعیض، از
فرهنگ خاص خود بهرهمند و برخوردار شوند، دین خود را اعلام و به آن عمل کنند و به
زبان خاص خود سخن بگویند و به صورتی موثر در زندگی فرهنگی، دینی، اجتماعی، اقتصادی
و عمومی شرکت کنند.