توافق هسته ای.
گرچه قول داده بودم تمامی برکات این سفر را به زندانیان سیاسی خودمان تقدیم دارم. اما ازآنجا که مردمان ما یک چند ده سالی بود در زندان هسته ای بسر می بردند و اموالشان را - دیگران - بخاطر همین بازی ابلهانه به تاراج داده اند، این توافق می تواند در کاهدان دزدان یک چراغ کم سو افروزد و بقدر مختصری تاریکی را بتاراند. من وقتی شادمانی مردممان را بخاطر این توافق می بینیم دلم به درد می نشیند. واقعاً تماشایی است شادمانیِ مردمی که غارت شده اند و در متن غارت شدگی به مختصری آرامش دل می دهند. گوارای وجود. شرمم باد اگر که از شادمانی شما شاد نباشم. منتها مباد ما را به کم قانع کنند و ما را به همین اندک پنیر ترشیده فریب دهند!؟ مطالبات ما همچنان روی میز نسل های افسرده ی ماست. حالا مطالبات نسل های برنیامده ی ما بماند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر