برغم اینکه بحران اسفناک سیاسی، اجتماعی و بویژه اقتصادی، راه را برای سرنگونی رژیم هموار ساخته است، اما شوربختانه این کمبود ها نتوانستندمانعی برای ادامه سیاست سرکوب وکشتار مردم گردند. رژیم در حال حاضر هارتر از گذشته ، از هر موقعیتی که برایش پیش می آید بهره می گیرد، تا به استمرار و پایداری خود ثبات بدهد.
نمود انرا می توان بوضوح در دولت آخوند کلید ساز مشاهده کرد.
برغم اینکه آخوند کلیدساز از دولت امید سخن می گوید، اما تاکنون زیر سایه دولتش هر ساعت یک انسان بی گناه بدار آویخته شده است.
پرسش این است که اگر رژیم در میان برخوردهای اخیر سیاسی امریکا ، چین، روسته بر سر موضوع سوریه مانند بشار اسد امتیازی بگیرد، می تواند برای چند دهه دیگر مردم ما را در سایه سیاست ضد انسانی اسلام سیاسی خود اسیر نماید و با اشایه هرچه گسترده تر این فرهنگ، آسیب های فکری ناهنجاری را به نسل های آینده وارد بیاورد.
لذا اکنون دیگر برای کسانیکه خواهان تغییر رژیم هستند، وقت زیادی وجود ندارد، آنها دوراه بیشتر در پیش خود ندارند، یا به همان تئوری بافی های ذهنی گذشته ادامه می دهند و خود را متقاعد می سازند، که رژیم را مردم می تواند با حرکت های خودجوش خود سرنگون سازند و یا اینکه آستین ها را بالا می زنند و به همراه نیروهای مسئولیت پذیر داخل برای ایجاد زمینه های یک مشارکت سازمان یافته اجتماعی فعال می شوند.
مثلث آخوند، پاسدار و سپاهی را نمی توان از راه کنترل دور سرنگون ساخت. باید از کارهای ذهنی و تئوری وار که تنها کاغد و سایتها را سیاه می نماید، فاصله بگیریم .
برای نهادینه ساختن ایده سرنگونی باید فرهنگ سازماندهی و خود سازماندهی را به میان مردم ببریم. به این دلمان را خوش ننماییم که چون وضعیت اقتصادی کشور اسفناک است مردم به خیابانها می آیند و رژیم را سرنگون می سازند. این امر در جامعه کنونی ایران با داشتن فرهنگ استبدادمنشانه اش تحقق پذیر نیست. به امید ناجی یا خدای آسمانها ننشینید. بخودتان اتکا کنید. شما ناجی خودتان هستید. با شعار "خدا خودش بزرگ است" هیچ تغییر و تحولی را نمی توان در درون فرهنگ استبداد منشانه میلیونها ایرانی بوجود اورد، سرنگونی دیگر پیش کش
لذا هموطن مسئولیت پذیر تنها راه رهایی بخش از چنگال استبداد مذهبی ، سرنکونی این رژیم می باشد و این بدون یک مشارکت سازمان یافته اجتماعی امکان پذیر نخواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر