دوست زجردیده و زندانی در تبعید جناب آقای امیررضا (پیمان) عارفی
با خبر شدم مادر و همسرت هم قربانی نظام ولایی شدند. نمیدانیم این خشونت پیشگان چه زمانی از این همه ظلم خسته میشوند.
دلم گرفته. فراموش نمیکنم قیافه دردآلودت را در اطاق ۱۲۲ بند ۲۰۹ هنگامیکه محکوم به اعدام شده بودی و بعد به من میگفتی اینها آخر مرا خواهند کشت . ظاهرا توهنوز نفس میکشی اما همسر و مادرت دیگر به دیدنت نخواهند آمد تا لحظاتی در کنار هم باشید.
هدف این حرامیان از تبعیدت به زندان مسجد سلیمان و رفت و آمد اقوامت در این راه طولانی و پر خطر همان بود که امروز شاهد آن هستیم. نفرین بر این همه قساوت. از خدای بزرگ برای تو صبر و مقاومت و برای نظام ولایی ننگ و عقوبت آرزو دارم.
روح آن دو عزیز از دست رفته شاد وصبر و شکیبایی بازماندگان افزون باد.
دکتر محمد ملکی
۳۰ آذر ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر